stop met vechten

We vechten wat af in ons leven. Als tiener doe je dat om je persoonlijkheid te ontwikkelen en dat doe je door in gevecht te gaan met je ouders en broers/zussen. Maar als volwassene stoppen we daar niet mee. We vechten tegen onszelf maar ook tegen de gevestigde orde die onze cultuur met zich mee brengt. We vechten met onze partner omdat deze niet dezelfde mening is toegedaan of iets anders wil.

Maar is het reëel dat je vecht tegen iets dat niet veranderbaar is? Hoe vaak voeren we geen discussies waarin wij de ander willen overtuigen van ons gelijk. Het gaat hier eigenlijk altijd over gebeurtenissen uit het verleden waarbij er altijd sprake is van 2 waarheden/zienswijzen. Dus proberen we de ander overtuigen van onze waarheid/ zienswijze. Eigenlijk zeg je dan: ‘Zie het zoals ik het zie (of doe het zoals ik het doe) en jouw leven wordt beter! Echt: veranderen is ook in jouw belang!’’. En dat gaat dus over en weer want tenslotte zijn hier 2 waarheden / zienswijzen die het beste zijn. Hét recept voor ruzie, toch?

Hoe doorbreek je dit?

Heel praktisch: Door antwoord te geven op de vragen:

1.       Is het echt belangrijk?

2.       Heb ik er invloed op?

Als 1 van beide vragen met een “nee” beantwoord wordt, is het gevecht zinloos! We vechten soms over iets dat niet belangrijk is (ik voel me niet gezien of gehoord dus ik maak ruzie over iets dat mij stoort) of we vechten over iets dat niet te veranderen is (politieke keuzes/iets dat in het verleden is gebeurd/ andermans keuzes). Vraag je af, of het jezelf en de ander verder brengt door deze discussie te voeren of deze discussie juist te doorbreken.

Je kunt het gedrag van een ander niet veranderen, maar wel je eigen gedrag. Dus stop met vechten en ga in gesprek over wat je wel wilt! Dat levert altijd meer op. Lukt het jullie niet om samen in gesprek te gaan en is de therapie een stap te ver? Kom bij mij aan tafel. Als mediator help ik jullie om duidelijkheid te krijgen in wat er speelt en hoe jullie dit kunnen aanpakken.