Parentificatie deel 3: tips aan ouders en kind

Dit deel 3 en tevens het laatste deel van de reeks over Parentificatie. In die laatste deel, deelt onze ervaringsdeskundige tips voor ouders en kinderen.

Wat is Parentificatie ook alweer?
Bij parentificatie heeft het kind op een te vroege leeftijd de rol van adviseur, trooster of bemiddelaar gekregen of op zich genomen. Het kind voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van zijn of haar ouders en gaat hierdoor op te jonge leeftijd voor de ouders zorgen. Dit gebeurt vaak na een scheiding en meestal bij een ouder die een slachtofferrol aanneemt. De rollen van de ouder en kind zijn omgedraaid, de ouder gaat in de kinderrol en het kind gaat in de ouderrol.
Alle kinderen willen graag voor hun ouders zorgen dit kan zijn door het helpen met tafel dekken, opruimen of ze troosten een verdrietige ouder. Dit is heel normaal maar soms veranderd deze zorg in een langdurige ondersteuning en dat is voor het kind een veel te zware belasting.
Wij hebben gesproken met een ervaringsdeskundige en hebben een aantal van de vragen hieronder uitgewerkt. Omdat dit onderwerp gevoelig ligt houden wij de identiteit van onze ervaringsdeskundige anoniem.
    
•    Tips aan de ouders
Probeer er zoveel mogelijk voor je kind(eren) te blijven zijn, vergeet niet dat zij het ook heel erg moeilijk vinden ook al lijkt het soms alsof de kinderen het super goed doen en nergens last van hebben. Maak geen ruzie met de kinderen erbij, praat ook niet slecht over de andere ouder tegen de kinderen, dit is heel erg moeilijk om aan te horen omdat zij nog wel van de andere ouder houden en ook daar graag zijn. Zorg dat je bij iemand terecht kunt om over je gevoelens te praten, een familielid, vriend(in) of wellicht een professional. Als de kind(eren) bij de andere ouder zijn geweest wees dan niet teleurgesteld of boos als zij het leuk hebben gehad. Dit voelt voor een kind heel onprettig en kunnen zich hierdoor schuldig gaan voelen waardoor ze niet meer blij durven te zijn voor de andere ouder. Praat niet over “je vader” of “je moeder” maar als papa en mama, dit voelt veel prettiger aan voor een kind. Als je het vermoeden hebt dat er niet zo goed gaat met je kind(eren) kijk eens of je externe hulp kan inschakelen, zelf heb ik als kind heel veel gehad aan de gesprekken met een orthopedagoog.

•    Tips aan de kinderen
Blijf vooral kind, het is goed om papa of mama soms te helpen of te troosten maar onthoud dat dit niet jouw taak is. Papa en mama zijn volwassen en kunnen hun problemen heel goed zelf oplossen, ook als ze het moeilijk hebben. Onthoud dat papa en mama van jou houden en dit altijd zullen blijven doen. Dat papa en mama boos zijn en ruzie maken is niet jouw schuld en het is ook echt niet de bedoeling dat jij dit moet gaan oplossen, dit moeten zij zelf doen. Hoe vervelend het ook is, hou geen hoop dat je ouders terug bij elkaar komen, dit gebeurt eigenlijk nooit en levert alleen maar teleurstelling en verdriet op. Als er dingen tegen jou gezegd worden over papa of mama die je niet wilt horen, spreek dit uit. Zeg dat je het niet leuk vindt en dat ze jou daar niet mee moeten lastig vallen. Meng je niet in de ruzie van je ouders, als je zij vragen om iets door te geven aan de ander geef aan dat dat niet jouw taak is.